Sługa Boża Matka Kazimiera Gruszczyńska
Kazimiera Gruszczyńska urodziła się 31 grudnia 1848r w Kozienicach. W dzieciństwie przeżyła trudne doświadczenia związane ze śmiercią rodzeństwa, a w młodości ze śmiercią matki. Sprawiły one, że już w młodym wieku odznaczała się dojrzałością. Od najmłodszych lat pragnęła swoje życie poświęcić Bogu o czym świadczy fakt, że mając 10 lat złożyła prywatny ślub czystości, który ponowiła uroczyście w wieku dwudziestu lat, w czasie Mszy świętej, w kościele pod wezwaniem św. Krzyża w Kozienicach, w obecności księdza proboszcza Józefa Khauna, swojego spowiednika i kierownika duchowego.
Wychowana w duchu wartości katolickich i patriotycznych była otwarta na drugiego człowieka i wrażliwa na jego potrzeby. Jako młoda dziewczyna katechizowała ubogie dzieci, pomagała potrzebującym, odwiedzała chorych, posługiwała w kościele parafialnym. Pragnęła założyć w swoim rodzinnym mieście pensję dla dziewcząt, by kształcić je w duchu polskim i patriotycznym. Mimo wielu trudności zdobyła odpowiednie ku temu wykształcenie. Nie otrzymała jednak zezwolenia od władz carskich, ponieważ była oskarżona o udział w manifestacji patriotycznej w Instytucie Maryjskim w Puławach do którego uczęszczała jako młoda dziewczyna. To wydarzenie było dla niej bolesnym doświadczeniem, a jednocześnie inspiracją do poszukiwania swojego miejsca w życiu. Odtąd coraz więcej czasu poświęcała na modlitwę, a przeżywanie codziennych dni upodabniało się coraz bardziej do stylu życia zakonnego. Za radą spowiednika zgłosiła się do zgromadzenia sióstr Szarytek z zamiarem wstąpienia do niego, ale po rozmowie wstępnej czuła, że to nie jest droga dla niej przeznaczona.
W dalszych poszukiwaniach swojej drogi życia, Kazimiera w czerwcu 1875r. udała się do Zakroczymia do znanego spowiednika, O. Honorata Koźmińskiego. Pod Jego kierunkiem odbyła tygodniowe rekolekcje na podstawie Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli. Był to moment przełomowy w jej życiu. Tu otrzymała wewnętrzne światło, które ukazało jej kierunek dalszego życia. Po odbyciu rekolekcji za natchnieniem Bożym przyłączyła się do grupy kobiet będącej zalążkiem ukrytego Zgromadzenia Posłanniczek Serca Jezusowego założonego przez Koźmińskiego i rozpoczęła formację zakonną. 1 lipca 1875 roku wspólnota sióstr przeniosła się do Warszawy, gdzie mogła nieco swobodniej rozwinąć działalność. Pierwsze członkinie zgromadzenia, będące nauczycielkami prowadziły pensje dla dziewcząt, a także pracownie haftu i sztucznych kwiatów. Kazimiera przez kilka lat pracowała w jako nauczycielka. 1 czerwca 1879r. złożyła śluby zakonne. Następnie, w 1881r., O. Honorat Koźmiński powierzył jej funkcję przełożonej w Warszawskim „Przytulisku” – schronisku dla kobiet będących w trudnej sytuacji życiowej. Z tym miejscem związała się już na zawsze. Pod kierunkiem O. Honorata zaczęła tworzyć nowe zgromadzenie, którego pierwszymi członkiniami zostały osoby związane z „Przytuliskiem”. Przez 26 lat formowała tworzące się zgromadzenie, będąc jednocześnie członkinią Posłanniczek. Dopiero kiedy pojawiły się trudności z zatwierdzeniem Sióstr Cierpiących, którego była współzałożycielką, a które taką miało nazwę pierwotną, została zwolniona ze ślubów w pierwotnym zgromadzeniu i złożyła śluby w zgromadzeniu przez siebie założonym. Kierowała nim do śmierci. ukochała zgromadzenie całym sercem i służyła mu z wielkim oddaniem do końca pomimo przewlekłej, nasilającej się z wiekiem choroby.
Zmarła 17 września 1927r. w Kozienicach. Jej ciało zostało uroczyście przewiezione i pochowane na Powązkach w Warszawie.
Modlitwa o uproszenie łask za wstawiennictwem Matki Kazimiery Gruszczyńskiej.
Boże, najlepszy Ojcze, bądź uwielbiony za powołanie Kazimiery Gruszczyńskiej do służby w Kościele. Ona wielkodusznie odpowiedziała na otrzymany dar i stała się matką nowej rodziny zakonnej. Pełna obecności Ducha Świętego, na wzór Chrystusa niosła pomoc i pociechę chorym, cierpiącym i strapionym. Pokornie Cię proszę, Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Udziel mi za jej przyczyną łaski … i spraw, aby dostąpiła chwały ołtarzy we wspólnocie Ludu Bożego. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Imprimatur: Bp Henryk Tomasik, Radom, 7 marca 2013 roku.
Modlitwa o uproszenie łask za wstawiennictwem Matki Kazimiery Gruszczyńskiej -> pobierz
Różaniec z Matką Kazimierą Gruszczyńską
I. Tajemnice radosne
1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
„Posłał Bóg anioła Gabriela (…) do Dziewicy poślubionej mężowi (…), a Dziewicy
było na imię Maryja. Wszedłszy do Niej, [anioł] rzekł: Bądź pozdrowiona, łaski
pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami” (Łk 1, 26-28).
Matko Kazimiero, która od dzieciństwa czułaś powołanie do służby Bożej,
przyczyń się za nami.
2. Nawiedzenie św. Elżbiety
„Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta (…).
Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę” (Łk 1, 39-40).
Matko Kazimiero, któraś od młodych lat nawiedzała chorych i strapionych oraz
uczyła dzieci katechizmu, przyczyń się za nami.
3. Narodzenie Jezusa
„Kiedy przebywali [w Betlejem], nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Powiła
swego pierworodnego Syna” (Łk 2, 6-7).
Matko Kazimiero, której dana była radość powołania do istnienia nowej rodziny
zakonnej, przyczyń się za nami.
4. Ofiarowanie Jezusa w świątyni
„Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego,
przynieśli Je do Jerozolimy, aby przedstawić Panu” (Łk 2, 22).
Matko Kazimiero, któraś w dziesiątym roku życia złożyła Bogu ślub czystości,
przyczyń się za nami.
5. Znalezienie Jezusa w świątyni
„Gdy [Jezus] miał lat dwanaście, udali się [Rodzice wraz z Nim do Jerozolimy]
(…). Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został młody Jezus w
Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. (…) Gdy Go nie znaleźli, wrócili
do Jeruzalem, szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w
świątyni” (Łk 2, 42-46).
Matko Kazimiero, doświadczająca trosk i zmartwień w kierowaniu swoimi
duchowymi córkami, przyczyń się za nami.
II. Tajemnice światła
1. Chrzest Jezusa w Jordanie
„Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest” (Łk 3, 21). Matko Kazimiero, któraś pragnęła, by twoje siostry zawsze żyły zgodnie z łaską chrztu świętego, przyczyń się za nami.
2. Objawienie się Jezusa w Kanie Galilejskiej
„Odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: Nie mają wina” (J 2, 1-2).
Matko Kazimiero, zawsze chętnie niosąca pomoc ludziom w ich troskach, przyczyń się za nami.
3. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
„[Jezus] udał się do Kafarnaum, miasta w Galilei, i tam nauczał w szabat. Zdumiewali się Jego nauką, gdyż słowo Jego było pełne mocy” (Łk 4, 31-32). Matko Kazimiero, nauczająca słowem i przykładem swego życia, przyczyń się za nami.
4. Przemienienie Jezusa na górze Tabor
„[Jezus] wziął ze sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe” (Łk 9, 28-29).
Matko Kazimiero, starająca się przez całe życie doskonale upodobnić do Jezusa, przyczyń się za nami.
5. Ustanowienie Eucharystii
„Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał im, mówiąc: To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!” (Łk 22, 19).
Matki Kazimiero, wierna adoratorko Jezusa w Eucharystii, przyczyń się za nami.
III. Tajemnice bolesne
1. Modlitwa Jezusa w Ogrójcu
„[Jezus] oddalił się od nich na odległość około rzutu kamieniem, padł na kolana i modlił się tymi słowami: Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich. Wszakże nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!” (Łk 22, 41-42).
Matko Kazimiero, któraś wiele razy modliła się do Boga w bólach fizycznych i udręce ducha, przyczyń się za nami.
2. Biczowanie Jezusa
„Piłat, chcąc zadowolić tłum, uwolnił im Barabasza, Jezusa zaś kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie” (Mk 15, 15).
Matko Kazimiero, wiele razy smagana niesprawiedliwym osądem ludzkim, przyczyń się za nami.
3. Ukoronowanie Jezusa cierniem
„Żołnierze (…) ubrali Go w purpurę i uplótłszy wieniec z ciernia, włożyli Mu na głowę” (Mk 15, 16-17).
Matko Kazimiero, nazywająca sama siebie córką Krzyża, przyczyń się za nami. 4. Droga Krzyżowa Jezusa
„Gdy Go wyprowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola. Włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem” (Łk 23, 26).
Matki Kazimiero, któraś dla wielu była „Cyrenejczykiem”, pomagającym nieść ich codzienne krzyże, przyczyń się za nami.
5. Śmierć Chrystusa na Krzyżu
„Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha” (Łk 23, 46).
Matko Kazimiero, łącząca się duchowo z ukrzyżowanym Zbawicielem w momencie śmierci, przyczyń się za nami.
IV. Tajemnice chwalebne
1. Zmartwychwstanie Chrystusa
„[Niewiasty] przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał” (Łk 24, 5-6).
Matko Kazimiero, zawsze wierząca w zwycięstwo dobra nad złem, w osobach sobie powierzonych, przyczyń się za nami.
2. Wniebowstąpienie Chrystusa
„[Jezus] uniósł się w obecności [Apostołów] w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu” (Dz 1, 9).
Matko Kazimiero, dająca przykład w umiłowaniu całym sercem Jezusa Chrystusa, przyczyń się za nami.
3. Zesłanie Ducha Świętego
„Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić” (Dz 2, 2-4).
Matko Kazimiero, doskonale uległa natchnieniom Ducha Świętego od młodych lat, przyczyń się za nami.
4. Wniebowzięcie Bogarodzicy
„Maryja rzekła: Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej” (Łk 1, 46-47).
Matko Kazimiero, posłanniczko Maryi ogarniająca miłością wszystkich ludzi, przyczyń się za nami.
5. Ukoronowanie Maryi
„Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. (…) Błogosławiona [jest], która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana” (Łk 1, 42.45).
Matko Kazimiero, zawierzająca samą siebie i swoje siostry macierzyńskiej opiece Matki Bożej, przyczyń się za nami.
Imprimatur Kurii Metropolitalnej Warszawskiej z dnia 19.11.2014, Nr 3803/D/ 2014.
Różaniec z Matką Kazimierą Gruszczyńską -> pobierz
Droga Krzyżowa z Matką Kazimierą Gruszczyńską
1. Pan Jezus na śmierć skazany
„Moim pokarmem jest pełnić wolę Tego, który mnie powołał” (J 4,34). Próby odczytania woli Bożej, co do swego życia, przysporzyły Kazimierze Gruszczyńskiej wielu udręk wewnętrznych. Jednak po odczytaniu swego powołania, poszukiwaną usilnie drogę, na której ma służyć Bogu, podjęła z gotowością i odwagą. Wypełnienie zobowiązań płynących ze ślubów zakonnych, uważała za najwyższą i naczelną wartość w swoim życiu. Pragnęła pozostać im wierną, bez względu na cenę, jaką wypadało za to zapłacić. Przez całe swoje życie wykazywała się niezłomną wiarą, bezgraniczną miłością Boga i bliźnich, heroicznym posłuszeństwem i bezwzględnym zaufaniem Bożej Opatrzności. Panie Jezu, prosimy Cię, umacniaj nas byśmkażdej chwili naszego życia pełnili wolę Ojca, który jest w niebie.
2. Jezus bierze krzyż na swoje ramiona
„Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój
i niech Mnie naśladuje” (Mt 16,24).
W jednym z listów do błogosławionego ojca Honorata Koźmińskiego Kazimiera Gruszczyńska nazwała siebie „dzieckiem krzyża”. Napisała: „Drogie to są chwile, gdy człowiek nic nie widzi przed sobą tylko krzyż, i nikt go nie zrozumie tylko Bóg jeden. Od krzyża nie uciekam, pragnę cierpieć, czuję wyraźnie, że ręką Bożą ten krzyż mi podany”. Wyraziła gorące pragnienie niesienia krzyża przez całe swe życie i skonania na nim. Jej życie było przykładem przyjmowania krzyża cierpienia duchowego i fizycznego. Sama przez wiele lat chorowała. Niejednokrotnie pozostawała przez wiele miesięcy „przykuta” do łóżka. Ale nigdy cierpienie nie zwalniało jej z odpowiedzialności za sprawy Kościoła, Zgromadzenia i ludzi cierpiących.
O Jezu, pozwól nam zrozumieć wartość krzyża w naszym życiu i przyjmować go zawsze z miłością.
3. Jezus upada po raz pierwszy pod krzyżem
„Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie” (Łk 22,40).
Matka Kazimiera w modlitwie widziała umocnienie zażyłości z Bogiem oraz fundament i
ostoję wszelkiej działalności i służby drugiemu człowiekowi. To właśnie modlitwa była
dla niej ochroną przed pustką wewnętrzną i zniechęceniem. W listach do sióstr pisała:
„Modlitwa, życie wewnętrzne, to nasz ratunek, to nasza twierdza. Módlcie się, a
wszystko łatwiej Wam będzie. Módlcie się, módlmy się – to jest konieczne, inaczej
dojdziemy niepostrzeżenie do spustoszenia”.
Podczas rozważania tej stacji, prosimy Cię Jezu, za tymi, którzy zaniedbują życie
modlitwy. Daj, aby zrozumieli, że tylko modlitwa daje siły do trwania na Twojej drodze.
4. Jezus spotyka Swoją Matkę
„Bo kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie,
ten Mi jest bratem, siostrą i matką” (Mt 12, 50).
Panie Jezu, Kazimiera Gruszczyńska potrafiła dobrze odczytać wolę Twojego Ojca, by na drodze swego powołania stać się matką dla potrzebujących, pomagając organizować zakłady wychowawcze i opiekuńcze dla warszawskich sierot, a także w Kozienicach, gdzie siostry objęły opieką dzieci bezdomne, ofiary wojny i pochodzące z bardzo zaniedbanych środowisk. Wychowanek jednego z sierocińców wspomina: „Przełożona Kazimiera Gruszczyńska, osoba niezwykle gorliwa, o wielkim umyśle i gorącym sercu, chętnie spieszyła z pomocą przez dostarczanie obiadów dla chłopców i często przez doraźną pomoc finansową”.
Dziękując za świadectwo Matki Kazimiery, prosimy Cię Jezu za dzieci i młodzież z rodzin patologicznych, moralnie zagubionych oraz za te dzieci i młodzież, które mając rodziców, czują się sierotami. Niech na swojej drodze spotkają prawdziwe siostry, braci i matki, którzy pokażą im miłujące oblicze Ojca.
5. Szymon Cyrenejczyk pomaga dźwigać krzyż Jezusowi
„Jeden drugiego brzemiona noście
i tak wypełnicie prawo Chrystusowe” (Ga 6, 2).
Jakże łatwo jest mówić innym o dźwiganiu krzyża, o niesieniu pomocy. Jak łatwo jest pouczać drugich … Kazimiera Gruszczyńska do sióstr oddanych pielęgnowaniu chorych pisała:
„Z wyjątkiem Tabernakulum, gdzie mieszka Jezus Chrystus, nigdzie ten Boski Mistrz nie jest tyle obecny, co w osobach cierpiących. Czcij Go w Twoim chorym. Zbliżaj się do niego z tym czułym przejęciem, jakiego byś doznawała, czuwając przy łożu Jezusa Chrystusa”.
Przy tej stacji drogi krzyżowej modlimy się za pracowników Służby Zdrowia: za lekarzy, pielęgniarki, wolontariuszy. Prosimy Cię Panie, aby cierpiący człowiek mógł liczyć na wszechstronną pomoc ze strony tych, którzy z racji swego zawodu i powołania, powinni nieść ulgę w cierpieniu.
6. Weronika ociera twarz Jezusowi
„Nie miał On wdzięku ani blasku, aby na Niego popatrzeć, ani wyglądu, by się nam podobał. Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarz zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic” (Iz 53, 2-3).
W czasach, kiedy żyła Matka Kazimiera też było wiele osób, których życie, status społeczny, cierpienie przerażało swoim wyglądem. Ubogie i samotne matki, często wykorzystane dziewczęta, które oczekiwały potomstwa, ludzie starzy, biedni, niedołężni, nieuleczalnie chorzy. Kazimiera Gruszczyńska wraz z siostrami wyszła tym problemom naprzeciw organizując przytułki dla osób starszych i ośrodek dla samotnych matek, oczekujących dziecka, otaczając ich nie tylko pomocą materialną, ale także religijno-moralną.
Przy tej stacji dziękujemy Ci Jezu za wspaniałomyślność Założycielki Sióstr Franciszkanek od Cierpiących, za jej świętą zapobiegliwość w obronie życia od momentu poczęcia aż do śmierci.
I prosimy: daj nam odwagę stawania w obronie najsłabszych.
7. Jezus upada po raz drugi
„I ja cię nie potępiam. Idź, lecz odtąd już nie grzesz” (J 8,11).
Upadek i grzech często stają się przyczyną potępienia, krytyki, obmowy, ale także
zniechęcenia, utraty nadziei. Matka Kazimiera z ogromną troską i wyrozumiałością
napominała i zachęcała swoje duchowe córki: „Weź się za siebie, a na to zawsze pora.
Bóg czeka, czeka, i nawołuje. Nie rzucaj się na ogół, mówiąc: poprawię się, muszę być
lepszą. To bardzo dobrze. Ale weź sobie przeważnie jeden punkt do opracowania i to nie
na dziś, ale z dnia na dzień ponawiaj to samo, choćby długo to trwać miało, póki nie
dojdziesz do pokonania tej wady. Pracując nad jednym punktem zrobisz wiele, a to ci da
moc do opanowania się w innych wadach; Pan Jezus zawsze gotów nas przyjąć, a Serce
Jego z ostatecznego aktu raduje się, oby tylko było szczere i gorące postanowienie, że już
zacznę i muszę przy łasce Bożej być inną. Pośpiesz i pociesz to Serce Jezusa”.
Panie Jezu, który nikogo nie potępiasz, w tej stacji prosimy Cię za zniechęconych swoimi
upadkami. Dodaj im sił do pokonywania swoich słabości i grzechów.
8. Pan Jezus pociesza płaczące niewiasty
„A szło na Nim mnóstwo ludu, także kobiet, które zawodziły i płakały nad Nim. Lecz Jezus zwrócił się do nich i rzekł: „Córki jerozolimskie nie płaczcie nade Mną, płaczcie raczej nad sobą i waszymi dziećmi!” (Łk 23, 27-29. 31)
Zewnętrzna litość i sam płacz nad cierpiącym człowiekiem niewiele daje. Wiedziała o tym Kazimiera Gruszczyńska. Dlatego priorytetem dla niej była troska o pogłębianie i nieustanny rozwój życia wewnętrznego sióstr oraz troska o ich świętość. To, czym sama żyła i w co wierzyła, przekazywała swoim duchowym córkom. Wskazywała, że mocą ich działalności jest sam Chrystus. Wiedziała, że tylko tak duchowo przygotowane siostry będą mogły być skuteczne w swoim apostolstwie na rzecz chorych i cierpiących. Zatrzymując się przy tej stacji, prosimy Cię Panie, usuń z naszych serc ducha letniości, który zabija ducha wiary. Prosimy Cię, aby chrześcijanie nieustannie umacniali się w wierze, szukali prawdziwych wzorów świętości i przewodników w wierze, a nade wszystko oparli swoje życie na Ewangelii.
9. Jezus po raz trzeci upada
„Zmęczyłem się krzykiem (…) osłabły moje oczy, gdy czekam na Boga mojego” (Ps 69, 4).
Matka Kazimiera starała się wiernie upodobnić do cierpiącego Oblubieńca. Przez całe życie swoje borykała się z przewlekłą chorobą. W miarę upływu lat potęgowały się dolegliwości, zwiększały się cierpienia i zmęczenie. W listach kierowanych do sióstr pisała: „przez cały miesiąc śmierć tylko widziałam, bóle i bóle. Mam wrażenie, że wróciłam z tamtego świata, śmierć nieodstępnie była przy mnie. Jestem tak wyczerpana, bezsilna, taki brak sił, że każdy ruch odczuwam”. Jednak te krótkie skargi zawsze kończyła westchnieniem: „wszystko w mocy Bożej, wola Boża niech się stanie, wszystko w ręku Boga”.
Jezu upadający po raz trzeci, prosimy Cię za ludźmi starszymi, samotnymi, których przytłacza ciężar choroby, wieku, zniedołężnienia. Niech w udrękach duchowych i fizycznych zawsze godzą się z wolą Bożą.
10. Jezus z szat obnażony
„Tak miały się wypełnić słowa Pisma: „Podzielili między siebie moje szaty, a los rzucili o moją suknię. To właśnie uczynili żołnierze” ( J 19, 24).
Żyjemy w czasach, kiedy Kościół niejednokrotnie odzierany jest wszelkiej czci, szacunku i świętości. Obserwujemy wzmożone ataki na Ojca Świętego, kapłanów, ludzi przyznających się do wyznawania wiary katolickiej. Matka Kazimiera całym swoim życiem składała świadectwo i dawała przykład posłuszeństwa i troski o sprawy Kościoła. Ogromnym szacunkiem otaczała kapłanów i bardzo ceniła sobie ich błogosławieństwo dla rozpoczynających się nowych dzieł Zgromadzenia. Takiej postawy uczyła również i wymagała od swoich duchowych córek.
Chryste z szat obnażony, naucz nas mężnie wyznawać naszą wiarę i daj nam odwagę stawania w obronie Kościoła.
11. Jezus do krzyża przybity
„A gdy przybyli na miejsce (…) tam Go ukrzyżowali” (Łk 23, 33).
Zbliżał się kres życia Kazimiery Gruszczyńskiej. W końcu lipca 1927 roku przyjechała po raz ostatni na wypoczynek do Kozienic. Choroba jej nasiliła się i stało się jasne, że wkrótce nastąpi koniec. Na godzinę ostatnich cierpień Ojciec Święty Pius XI przesłał jej depeszę ze swoim błogosławieństwem.
Siostry towarzyszące Matce w ostatnich dniach jej życia wspominają: „Stan zdrowia Matki bardzo się pogorszył. Szeptem prosiła Siostry o godzinę adoracji wynagradzającej. Wypowiadała ostatnie słowa swego duchowego testamentu. Wskazywała na moc i potęgę modlitwy, mówiąc: Idźcie do kościółka, tam macie blisko Przenajświętszy Sakrament, tam upadłszy, ukorzcie się przed Wszechpotężnym Bogiem, On wszystko może, nic nie odmówi. Módlcie się za mnie i wynagradzajcie za mnie. Módlcie się za siebie, za całe Zgromadzenie. Módlcie się o pomnożenie powołań. Módlcie się za Kościół Święty. Módlcie się tak żebyście się wy rozumiały, to i Pan Jezus Was zrozumie”.
W tej stacji prosimy Cię Panie o wierność duchowemu testamentowi Kazimiery Gruszczyńskiej, córki ziemi kozienickiej i Założycielki Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących.
12. Jezus na Krzyżu umiera
„Jezus zawołał: Ojcze, w ręce Twoje powierzam ducha mojego (Łk 23,44-46).
I skłoniwszy głowę, oddał ducha” (J 19, 28-30).
W pozostawionych wspomnieniach z ostatnich dni Matki Kazimiery Gruszczyńskiej znajduje się zapis: „Koło godziny dziewiątej stan Matki bardzo się pogorszył, podano podwójną dawkę leku przeciwbólowego. Matka się uciszyła, ale jej stan i puls tak się zmieniał, iż myślałyśmy, że to już ostatnia chwila. Zapalono gromnicę i zaczęłyśmy się modlić. Od godziny dziewiątej do pierwszej, bez przerwy, wszystkie Siostry modliły się przy Matce. W ciągu tego czasu Ks. Kwieciński udzielał jej kilkakrotnie absolucji i mówił modlitwy przy konających. Nagle, Matka odezwała się do siostry przełożonej:
Różo, pal świecę, umieram…
Dnia 17 września 1927 r., w sobotę, o godzinie w pół do drugiej południe, w Kozienicach, zmarła nam droga, kochana Matka Kazimiera.
Szczęśliwi, którzy w Panu umierają. Panie Jezu, przy tej stacji prosimy Cię o błogosławioną śmierć dla każdego z nas.
13. Jezus z krzyża zdjęty
„Potem Józef z Arymatei (…) poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa.
A Piłat zezwolił” (J 19, 31–38).
Siostry wspominają: „Na wieść o śmierci Matki Kazimiery Gruszczyńskiej tłumy wiernych z Kozienic odwiedzały drogie nam szczątki zmarłej. Trudno oderwać było się od Niej, otaczałyśmy wielką czcią Jej zwłoki. Każda z Sióstr kładła różne swoje dewocjonalia, ocierając je o jej ciało. Dziwnie przyciągała do siebie. Żadnego lęku, trwogi, żadna z nas nie doznawała. Zostając nawet same w nocy, nie bałyśmy się Jej zupełnie.
W niedzielę po południu, w otoczeniu duchowieństwa przeniesiono zwłoki Matki do kościółka, po czym odśpiewano żałobne nieszpory. Siostry kolejno, w nocy tak samo nie odstępowały Matki.
W poniedziałek od godziny siódmej rano odprawiały się Msze za duszę Matki. O godzinie drugiej po południu lutowano trumnę. Opisać i wyrazić tej chwili niepodobna. Siostry żegnały swą kochaną Matkę, kilkakrotnie całując jej ręce. Ostatnim, który ucałował ręce Matki był Ksiądz Jan Zieja. On to był obecny do ostatniej chwili zamknięcia trumny. O godzinie trzeciej po południu nastąpiła eksportacja zwłok na kolej”. Ciało Matki Kazimiery zostało przewiezione do Warszawy.
Panie Jezu, w tej stacji prosimy Cię, dopomóż nam wytrwać na krzyżu do końca. Abyśmy doczekali, aż przyjdziesz Ty sam i zdejmiesz nas z niego.
14. Pan Jezus w grobie złożony
„Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem, kto we Mnie wierzy, choćby i umarł żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki” (J 11, 25-26).
Te słowa wypowiedziane przez Jezusa, spełniły się w życiu i śmierci Kazimiery Gruszczyńskiej. W dniu pogrzebu, przy trumnie Matki, na warszawskich Powązkach, doktor Józef Kizler powiedział: „Podziwialiśmy ją. We wszystkich swoich poczynaniach, śp. Kazimiera miała zawsze przemyślany i ustalony plan działania. Do celu zawsze szła z wiarą, drogą prostą, wytrwale, bez kompromisów”.
Ks. Feliks de Ville wspominał: „Ona to pierwsza karmiła i żywiła sieroty z Izb rzemieślniczych św. Antoniego. Niech Bóg Najwyższy odda jej to wszystko, co ona dla nich uczyniła, miarą wielką i utrzęsioną”.
Przed złożeniem trumny do grobu, wieloletni spowiednik Matki Kazimiery, ksiądz Adam Wyrębowski zakończył słowami skierowanymi do sióstr: „w tej chwili Wasza Matka się modli za Wami przed Panem. Spotkamy się Matko z Tobą, tam gdzie się cieszysz w chwale wiecznej, gdy nas Pan zawoła. Amen”.
Jak podają dokumenty, już w dniu pogrzebu odnotowano pierwsze łaski otrzymane za jej wstawiennictwem.
Ta, która całe życie wierzyła, że krzyż jest drogą do zmartwychwstania, nie odeszła, ona jest z nami, ona patrzy na nas, ona za nami oręduje, wypraszając nam łaski. Przy tej stacji prosimy Cię Chryste, udziel nam łaski, wyniesienia naszej Założycielki do chwały ołtarzy w Twoim Kościele.
Imprimatur Kurii Metropolitalnej Warszawskiej z dnia 19.11.2014, Nr 3803/D/2014.
Droga Krzyżowa z Matką Kazimierą Gruszczyńską -> pobierz